Vlak voordat wij naar New Jersey verhuisden, heeft orkaan Sandy hier enorm huisgehouden. Meer dan twee miljoen huishoudens zaten langer dan een week zonder stroom, 346.000 huizen gingen verloren en 37 mensen kwamen om. De totale schade bedroeg 30 miljard dollar. Afgezien van de enorme menselijke tragedie, die je je niet kan voorstellen tenzij je zoiets zelf een keer hebt meegemaakt, is het toch ook enigszins beangstigend als je weet dat je je o zo veilige huis in Nederland gaat omruilen voor een houten huis, op de top van een heuvel, omgeven door grote bomen, in een orkaangevoelig gebied. Gelukkig ben ik een expert in mijn kop in het zand steken en is mijn antwoord op bijna alle belangrijke levensvragen: ‘Dat zien we dan wel weer!’. Het klinkt ook altijd zo lekker opgeruimd.

Maar goed, nu we hier alweer een half jaar wonen, de herfst zijn intrede doet en mij via verschillende media berichten bereiken dat het ‘hurricane season’ eraan komt, lijkt het toch niet onverstandig om de mailing van de gemeente eens wat uitgebreider te bestuderen. ‘PREPARE FOR THE NEXT EMERGENCY – BE STORM INFORMED!’ kopt deze mail luid en duidelijk. De hoeveelheid informatie waar ik vervolgens op stuit doet mij al bijna besluiten om toch maar die paar overhemden nog te gaan strijken (en daar is héél wat voor nodig, om mij zin te laten krijgen in strijken…), maar ik dwing mezelf om verder te lezen. Als je alleen al leest welke soorten rampspoed hier blijkbaar geregeld de revue passeren, zou je spontaan met hangende pootjes terug naar het vaderland afreizen: tropical storm, hurricane, high winds, storm surge, flooding, tornadoes, rip currents… Hadden we Anne nou toch maar haar C-diploma laten halen.

Qua voorbereiding is het eigenlijk het belangrijkste om ervoor te zorgen dat je weet waar je zaklamp ligt (en dat daar dan ook batterijen in zitten) en dat je een voedselpakket samenstelt. Dit voedselpakket moet bestaan uit houdbare voedingsmiddelen, zoals gedroogd fruit, noten en groenten in blik. Het is ook belangrijk dat je probeert zoveel mogelijk vertrouwd voedsel in te slaan, zodat je, wanneer je met je gezin bij het licht van de zaklamp in een donkere schuilkelder een blikje koude worteltjes moet gaan zitten eten, je kinderen je dankbaar aankijken dat je niet voor de artisjokharten hebt gekozen. Nou… dat wordt nog lastig! Vorige week had ik het lef om een blik sperziebonen op te warmen in plaats van verse sperziebonen klaar te maken, toen had je het commentaar moeten horen. En gedroogd fruit?? Ben ik nou een hele slechte moeder als ik zeg dat wij dat eigenlijk nooit eten?

Maar het wordt nog mooier. Als je nog even verder leest in het stukje over noodvoedsel en watervoorraad, krijg je zelfs instructie om het water uit je waterbed en wc te filteren (uit het reservoir, níet uit de pot…). Voor lange termijn noodvoorraden, wordt het volgende aangeraden (per persoon, per maand): 10 kilo tarwe, 10 kilo poedermelk, 10 kilo maïs, 1 pond zout, 5 kilo sojabonen en 15 gram vitamine C. En dan: ‘Als deze ingrediënten uw enige voedsel zijn, dan moet u ze allemaal eten om gezond te blijven. Om ernstige darmproblemen te voorkomen, moet u het maïs en de tarwe tot meel vermalen en het koken, net als de bonen. Verzeker u ervan dat u een handmolen koopt die ook maïs kan malen. Mocht u zonder molen komen te zitten, vul dan een grote bak met een laagje tarwe, houdt deze vast tussen uw voeten en sla het tarwe fijn met een pijp of buis.’ Ik verzin het echt niet. Dit komt niet uit de ‘bereid je voor op Expeditie Robinson survival gids’, dit is een serieuze overheidswebsite.

Nog even verder klikkend kom ik op de site van het Amerikaanse Rode Kruis, waar een vriendelijk glimlachende Jamie Lee Curtis ons in een filmpje vertelt dat het allemaal zo moeilijk niet is. Met een grote plastic Curverbox voor haar neus en alle benodigdheden voor het gemak onder handbereik, laat ze ons zien dat je met een paar ontbijtrepen, een EHBO-kit en een radio ook een heel eind komt. Oh ja, en een enorme fles bleek. Ik nog denken: mocht je het helemaal niet meer zien zitten, dan kan je die nog leegdrinken, maar nee, dat is om het water te zuiveren. Moet je ook maar weer net de juiste verhoudingen bij de hand hebben, waarvoor iedereen normaliter naar z’n telefoon zou grijpen, maar om het moreel niet verder naar beneden te halen, gaat vrolijke Jamie ons natuurlijk niet toevertrouwen dat je een internetverbinding onder zulke omstandigheden wel op je buik kunt schrijven, en laat ons (nog steeds blakend van gezelligheid) verder in het ongewisse over hoe die bleek dan verder te gebruiken.

We zullen toch aan de bak moeten, vrees ik. Hoe handig zouden de buren zijn in het vermalen van tarwe? Pff…. Ik ga die overhemden strijken.