Nog één mailtje. Dat was alles wat ik nog hoefde te doen. Eén kort mailtje. En toen hing Outlook. En moest ik opnieuw opstarten. En ging ik een kwartier later dan anders weg van kantoor. Het verschil tussen half vijf en kwart voor vijf. Iedere forens in de Randstad, of eigenlijk, iedere inwoner van Nederland, weet wat dat betekent…

Ik pakte snel m’n spullen bij elkaar, nam de lift naar beneden, gooide alles in mijn auto en startte. Meteen werd ik verwelkomd door een doordringende piep en een brandend benzinelampje. Hee, dat was vanmorgen toch nog niet? Lekker dan. Even denken, zit er hier bij dat Alexandrium nou ook een benzinestation? Misschien waar al die autodealers zitten. Maar daar kan je de snelweg weer niet op. En het is al zo laat… Nog twee streepjes op de teller, nou ja, ik gok het er wel op tot Barendrecht.

Nog geen drie minuten op de A20 begon het al 70 en daarna 50 te knipperen. Volgens het filenieuws op de radio was het een normale avondspits, alleen in de regio Rotterdam was het bijzonder druk. Bij Ridderkerk lag een ladder op de weg (ik verzin het niet) en op de A29 waren 3 (!) ongelukken gebeurd. Heb ik dat…

Vlak voor de Brienenoordbrug verdween mijn laatste zwarte streepje op de benzineteller en begon mijn auto zenuwachtig ‘LOFUEL’ naar me te knipperen. Kut. Ik vervloekte mijn auto en bedacht dat je in Bas z’n auto een optie hebt, dat je precies kan zien hoeveel kilometer je nog kan rijden met de benzine die nog in je tank zit. Maar ja, Bas z’n auto heeft ook stoelverwarming, stuurverwarming, blue tooth, cruise control, verwarmde buitenspiegels, ingebouwde navigatie, volumeknoppen op z’n stuur, climat control, een elektrisch bedienbare achterklep en niet te vergeten centrale deurvergrendeling. Terwijl ik voor mijn auto het goedkoopste pakket heb gekozen, waar, zo kwam ik na aankoop van de auto achter, niet eens centrale deurvergrendeling op zit. En ik dus altijd de auto moet rondlopen om met de hand alle deuren dicht te doen, dan wel de kinderen moet instrueren om dit te doen. Anne zei: ‘Ik weet niet hoor, maar hadden jullie niet allebei een beetje een tussenmodel kunnen nemen? Want nu heeft pappa een heel luxe auto en op die van jou zit niks!’ Tsja kind, als je moeder ook een auto van de zaak had gehad óf een beetje beter had opgelet bij het uitzoeken, was dat een reuze goed idee geweest. Bas z’n auto zegt zelfs, als je teveel slingert: ‘Bestuurder vermoeid, neem een pauze.’ Het moet niet gekker worden.

Ondertussen durfde ik het er niet op de gokken en ging er bij Ridderkerk al af, mezelf een seconde later vervloekend, want blijkbaar moet je dan eerst nog een heel stuk provinciale weg rijden voordat je ook maar een beetje bewoonde wereld tegenkomt. Ik reed Bolnes binnen (altijd gedacht dat dat in Groningen lag…) en kon, inmiddels lichtelijk in paniek, geen benzinepomp vinden. Ik pakte m’n telefoon en vroeg aan Siri: ‘Find a gas station near me’. Ja, ik heb een in de VS gekochte iPhone, dus Siri praat Engels met mij en ik met haar. Dat kan je vast ook omzetten naar het Nederlands, maar dan ga ik haar missen, mijn Engelse Siri. Ik hou er zo’n lekker internationaal expatgevoel aan over dat ik in ieder geval aan mijn telefoon nog kan bewijzen dat ik zo leuk Engels kan, dus… Don’t judge me.

Nadat Siri mij naar de (vanzelfsprekend om de hoek gelegen) BP had geleid en ik weer met een gerust gevoel en volle tank de weg naar huis kon vervolgen, wilde ik niet nog later komen en stelde met Google Maps de navigatie op mijn telefoon in naar huis, om zo de snelweg weer terug te vinden. Ik probeerde mijn telefoon in de (door mijzelf bij de dealer bedongen) telefoonhouder te krijgen. Het is er zo eentje die met een zuignap aan je raam vastzit, maar eigenlijk past het niet. Ten eerste heb ik nogal een groot hoesje, dus de telefoon moet daar eerst uit, en ten tweede heb ik zo’n kleine auto, dat die telefoon eigenlijk niet tussen het raam en het dashboard past. Met veel gevloek en getier en nadat mijn telefoon drie keer als een katapult uit de houder was gelanceerd en op de grond was gevallen, legde ik hem maar op de stoel naast me neer en kon ik eindelijk richting huis.

Mijn telefoon zag er de humor wel van in, want die begon spontaan de navigatie ook in het Engels te doen, waardoor ik na een minuut of vijf de A29 op moest ‘mergen, toward Burgen ap Zoem’. Ik pieste haast in m’n broek. En de volgende dag, toen ik mijn auto weer startte, kreeg ik een wel hele rare kilometerstand te zien. Wat blijkt: er zit wél een optie op om te zien hoeveel kilometer je nog kan rijden met je tank. Dat had ik in mijn Calimero moment even over het hoofd gezien. Zie je wel! Het komt wel goed, tussen mijn auto en mij.